I KSIĘGA WALKI
1999
... i potem
| ______ | "Księga Walki" pojawiła się w Polsce już w II połowie XIX wieku na fali romantycznego zainteresowania kulturą Wschodu. Wiadomość ta jest jedynie słownym przekazem w ramach historii jednej rodziny, która ten fakt odnotowała jako - nawiasem mówiąc - mało istotny dowód dziwactw swego członka. Inne okoliczności związane z obecnością "Księgi" w naszym kraju są nieznane. Nie wiadomo skąd zostały przywiezione, jak i czemu były nabyte. "Księga" była też widziana jedynie przez niewielką ilość par oczu. Rękopis ten - bo mowa jest właśnie o rękopisie, a nawet o pliku rękopisów - przeleżał nieokreślony czas wśród innych szpargałów (będących zapewne zbiorem "ciekawostek Tajemniczego Wschodu"). Potem, gdy stracono już zainteresowanie dla egzotyki, paczka zawierająca papiery i obwiązana sznurkiem, spoczęła w kufrze na strychu. Tak szczęśliwie przetrwała obie wojny. Domniemywa się (istnieją fakty!), iż "Księgi" związane są z wyodrębnioną "kocią" odmianą walki zawierającą w sobie "kocią filozofię" i "kocią technikę" czy "taktykę". Wprowadzeniem jest osiągnięcie Furty Pięciu Pytań, za nią zaś znajdują się (wspomniane jedynie) Próby Ośmiu Kamieni, Pięć Przemian, Ścieżki Trzech Smoków, na zakończenie zaś Wschód Słońca (Słońce na Wschodzie). Przez analogię można spodziewać się, że chodzi o osiem symboli: niebo, ziemię, wodę, ogień, wschód, zachód, południe i północ oraz o Pięć Przemian związanych z podstawowymi elementami: metalem, drewnem, wodą, ogniem i ziemią. Tak otwiera się droga, którą ma podążać KOT. Istotą NEKO-DO = Drogi Kota (chin.: Mao de) jest filozofia walki bez walki, czyli dążenia do uniknięcia niszczącego kontaktu fizycznego dzięki znajomości psychiki przeciwnika i przez stosowanie forteli. Aby to jednak było możliwe, KOT musi być sprawny: spostrzegawczy, inteligentny, szybki i zwinny. W związku z tym rozwijać musi umiejętność stąpania - tak w fizycznym jak i psychicznym znaczeniu - skakania i przemykania się oraz bycia niewidocznym a wciąż obecnym. Neko-do zawiera w sobie elementy wiedzy bushi-wojowników, lecz wiadomo, że Droga Kota - jako sztuka specyficzna - była popularna wśród roninów. Byli to wojownicy wywodzący się spośród samurajów (jest to chińska nazwa dla kasty buke-wojowników), na rozmaity sposób pozbawionych swoich dayimo-panów. Mogło to polegać na najzwyklejszym uzyskaniu niezależności, na otrzymaniu takiej roli (np. dla wykonania aktu zemsty), na wykluczeniu samuraja z szeregu wasali, wreszcie na pozostaniu przy życiu po wygnaniu lub śmierci pana, co mogło również wiązać się jedynie z powierzonym zadaniem, bądź wyraźnym żądaniem pana, by wojownik żył. Ronin, "człowiek-fala" - jak go nazywano - płynący bez celu dokąd chce, był postacią złowieszczą, bowiem będąc pozostawionym samemu sobie, bez jakiejkolwiek opieki pana, musiał samotnie dawać sobie radę, a więc samemu decydować, samemu sobie podlegać. Film Kurosawy "Siedmiu samurajów" pokazywał roninów oddanych jednej myśli, jednej misji czy jednej idei - stowarzyszonych ze sobą do wypełnienia dzieła. Brak opiekuńczego zwierzchnika czynił, że roninowie szukali nowinek i umiejętności z zakresu sztuk walki i magii. Kiedy ronin nabywał pewnej życiowej mądrości i wchodził na wyższy poziom etyki, mógł stać się CZŁOWIEKIEM-KOTEM. Zwykły ronin nauczał sztuk walki i przetrwania wszystkich, kto tego chciał i zapłacił. Ronin-KOT miał już ograniczone możliwości wyboru uczniów. On szukał kogoś takiego, kto będzie nadawał się do bycia CZŁOWIEKIEM-KOTEM. Taki ktoś musiał wypełniać cały szereg warunków, a ich zasygnalizowaniem jest opis Furty Pięciu Pytań. Ronin-KOT podlegał samemu sobie, ale też podlegał idei dobra, której musiał strzec. Ronin-KOT miał prawo własnej decyzji, ale wynikała ona z przywiązania do idei Dobra. Ronin-KOT dawał sobie radę samotnie, ale był związany - poprzez ideę Dobra i związki z innymi roninami-KOTAMI - z otaczającą go aurą potencjalnej pomocy i wsparcia. Wiedza z zakresu ryu-szkół walki sprowadzała się do umiejętności jujutsu (walka bez broni) i judo (droga walki), kyujutsu (łucznictwa) i kyudo (droga łuku i strzały), kenjutsu (tej i innych odmian walki białą bronią) i kendo (droga miecza), bajutsu (jeździectwa), torioi (polowania), także igaku (medycyna), reishiki (etykieta) oraz inne umiejętności, łącznie z shisaku (poezja). CZŁOWIEK-KOT zgłębiał również wiedzę yamabushi-ludzi z gór oraz walczących mnichów, którzy zajmowali się nie tylko sztukami walki, ale i magią. Shuken-do była drogą poszukującą wśród spraw nadprzyrodzonych, ale także wśród ziół, nauk medycznych, hipnozy i rozmaitych sztuk, które obecnie zaliczylibyśmy do SURVIVALU-sztuki przetrwania. Na koniec w postępowaniu CZŁOWIEKA-KOTA pojawiło się Tao, co - po chińsku - oznacza (nomen omen) miecz. |
_______ |
To był fragment wstępu napisanego przeze mnie do "Księgi Kota i Księgi Walki",
książki, która wciąż nie potrafi się ukazać, a stanowi ona naturalne, filozoficzne uzupełnienie
książki "Survival po polsku" wydanej przez F-mę Tomczak z Łodzi w 1996 roku,
i ponownie wydanej (jako edycja zmieniona) w sierpniu 2001 r.
zajrzyj tu i odbyj daleką podróż...
Aby ujrzeć nowe aforyzmy
zajrzyj tutaj i szukaj drogi...
Tu znajdziesz moją stronę
o survivalu czyli sztuce przetrwania
Tu przeczytaj coś o mnie i o survivalu jeśli tylko chcesz...
KSIĘGA GOŚCI
[ zobacz księgę ]
[ dopisz do księgi ]
